Τώρα μόνο το σύνολο των φιλοευρωπαικών δυνάμεων μπορεί να υλοποιήσει τη συμφωνία

Του Φώτη Σιούμπουρα

 

 

 «Δηλαδή, σύντροφοι, τόσα χρόνια εμείς  λέγαμε παπαριές;…». Πριν λίγες μέρες στο καφενείο της Βουλής ( πριν η Ζωή την κλείσει για τις διακοπές του 15Αύγουστου) ο βουλευτής  του ΣΥΡΙΖΑ  ξέσπασε μόλις άκουσε τον πρωθυπουργό να λέει ότι δεν υπήρχε εναλλακτική απέναντι στη νέα  συμφωνία, «που υποχρεώθηκε» να υπογράψει το πρωϊ της 13 ης Ιουλίου. Και αναρωτήθηκε αφελώς και εν τη αγνοία του, αλλά σίγουρα με ειλικρίνεια. Πως μπορεί όμως το οποιοδήποτε κομματικό στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος να δηλώνει σήμερα άγνοια ή «μαλάκας», κατά Μιχελογιαννάκη, επειδή δεν γνώριζαν για «εναλλακτικές» και …κρυφά κυβερνητικά προγράμματα ; Και ο μεν βουλευτής (όπως ο κ. ΜΙχελογιαννάκης)  άντε δικαιολογείται εν μέρει να αναρωτιέται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αλλά  ηγετικά στελέχη, τα οποία-υποτίθεται- είχαν ευρύτερες γνώσεις και είχαν καταρτίσει το κυβερνητικό πρόγραμμα, μπορούν να επικαλούνται σήμερα άγνοια;

Όταν ο Αλέξης  Τσίπρας έκανε πλειοδοσία υποσχέσεων με το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» , το οποίο και πρόβαλε  ως φάρμακο δια πάσαν νόσον  που ήταν;  Όταν αρκετοί και όχι μόνον από τον χώρο της αντιπολίτευσης  είχαν επισημάνει ότι δεν υπήρχαν οι πόροι για να δοθεί η 13η σύνταξη, να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ, να δοθούν τόσες και τόσες παροχές, γιατί δεν βγήκε  κανείς από τους  σήμερα «σοβαρούς » να συγκρατήσει τον αρχηγό τους;

 Όταν  διατυμπάνιζαν το περίφημο «εμείς θα βαράμε το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν» ή ότι η Ελλάδα θα έκανε «αντάρτικο» και οι δανειστές θα τρόμαζαν και θα υποχωρούσαν ή ότι «δεν υπάρχει περίπτωση να μην υποχωρήσει η Μέρκελ», δεν ήξεραν ότι όλα αυτά ήταν…μπαρούφες;

Αλλά και αργότερα , όταν κέρδισαν την εξουσία και οι κ. Τσίπρας  και Καμμένος πηγαινοέρχονταν στη Μόσχα, υπουργοί στο Πεκίνο και άλλοι στη Βενεζουέλα και στο Ιράν,  δεν υπήρχε έστω και  ένας να προειδοποιήσει ότι όλες αυτές ο χώρες έχουν περάσει στο στρατόπεδο  της  «ρεαλιστικής πολιτικής» και του φιλελευθερισμού;   Δεν είχαν διδαχθεί τίποτα από το προηγούμενο του Γιώργου Παπανδρέου, στον οποίο τόσο ο Πούτιν όσο και οι Κινέζοι είχαν συστήσει το 2011 να τα βρει με τους Ευρωπαίους και να καταφύγει στο ΔΝΤ; Τα λέμε αυτά γιατί  άρχισαν μερικοί σήμερα να εμφανίζονται ως οι μετά Χριστόν προφήτες και να υπονοούν ότι αυτοί …τα έλεγαν , αλλά κανείς στον ΣΥΡΖΑ δεν τους άκουγε.  Από μετά Χριστόν προφήτες όμως  δεν  έχει ανάγκη ο τόπος. Ούτε από αναλυτές  εκ των υστέρων «δικαιωμένους». Και από αυτούς έχει γεμίσει επίσης ο τόπος τελευταίως. Από πραγματιστές,, από ανθρώπους που προβλέπουν, προειδοποιούν και δρουν εγκαίρως έχουμε ανάγκη. Δυστυχώς,  σήμερα, έξι και πλέον μήνες από τις εκλογές, ο ίδιος ο  κ. Τσίπρας και οι περισσότεροι υπουργοί του καταγγέλλουν την συμφωνία που… θέλουν να υπογράψουν και δείχνουν απρόθυμοι  να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους.  Αποτέλεσμα να είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να κατρακυλήσει αργότερα η χώρα στην κατάσταση που βρέθηκε στον  φετινό Ιούλιο., προσδοκώντας και πάλι σε εκλογές-καταστροφή για τον τόπο. Επιπλέον είναι όμηρος καταστάσεων και προσώπων στο κόμμα του και δεν τολμά να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Ποτέ άλλοτε πρωθυπουργός δεν ανέχτηκε βουλευτές του να καταψηφίζουν τη βασικότερη επιλογή της κυβέρνησής του. Ποτέ άλλοτε δεν ανέχτηκε πρόεδρο της Βουλής να υπονομεύει τη νομοθετική λειτουργία, να προσβάλλει υπουργούς και να ζητεί από τον ίδιο να «τιμωρήσει» άλλους, επειδή της ασκούν κριτική. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με την, θεμιτή ως ένα βαθμό, τήρηση εσωκομματικών ισορροπιών. Αλλά ένα (μικρότερο) κόμμα μέσα στο (μεγαλύτερο) κόμμα υπονομεύει ευθέως την κυβέρνηση. Και ορισμένα πρόσωπα έχουν ξεφύγει από κάθε όριο προσωπικής και πολιτικής συμπεριφοράς .Ο κ. Τσίπρας είναι εγκλωβισμένος σε όλα αυτά. Και είναι αμφίβολο αν μπορεί να απεγκλωβιστεί αργότερα όπως σχεδιάζει, με συνέδρια και εκλογές. Εν πάση περιπτώσει ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του «όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν». Το πρόβλημα είναι η χώρα.Και εκεί που η κυβέρνηση έχει οδηγήσει τα πράγματα δεν έχει άλλη επιλογή. Η διαπραγμάτευση είναι απαραίτητο να κλείσει εντός των προθεσμιών, η συμφωνία να ψηφισθεί εγκαίρως από τη Βουλή και η χώρα να αποκαταστήσει κατά το δυνατόν γρηγορότερα τις λειτουργίες της. Αλλιώς το χάος παραμονεύει και οι απώλειες οικονομικές και άλλες θα είναι πρωτοφανείς και αβάσταχτες για τον ελληνικό λαό. Εδώ που φτάσαμε όμως , το βάρος της υλοποίησης ενός τέτοιου προγράμματος δεν μπορεί να σηκώσει μόνο του ένα από τα υπάρχοντα κόμματα. Μόνο ένα ευρύτερο σχήμα, που θα περιλαμβάνει όλες τις πολιτικές δυνάμεις, παλαιές και νέες, που προσυπογράφουν αυτό το σχέδιο, μπορεί να συνεγείρει κοινωνικές ομάδες, να διασφαλίσει υποστήριξη και να καθησυχάσει θιγόμενα στρώματα, ώστε να διαθέτει την απαραίτητη πολιτική νομιμοποίηση για να φέρει εις πέρας ένα τέτοιο τιτάνιο έργο. Όλα τα άλλα(συνέδρια και εκλογές ) είναι…παπαριές  κατά πως λέει και ο «σύντροφος» του ΣΥΡΙΖΑ.