Από τη Νούλα Χρυσοχοΐδου

 

Και βρεθήκαμε μέσω μιας γκροτέσκας*  άσκησης παραποίησης της οικονομικής πραγματικότητας και βρισκόμαστε για άλλη μια φορά, ενώπιον μιας μεγάλης προσπάθειας επέμβασης της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι από το γερμανικό προτεκτοράτο. Και η πολιτική που ακολουθήθηκε στο πλαίσιο της μετά-Μάαστριχτ Ευρώπης ήταν κοινή για όλα…

τα κράτη – μέλη και καθοριζόταν από τις ανάγκες και τα συμφέροντα του γερμανικογαλλικού κέντρου. Συνεπώς, το Ευρωπαϊκό κεφάλαιο προχώρησε με άνεση, με την Ενιαία Αγορά σε μια οικονομική ενοποίηση του νέο-φιλελεύθερου πάντα χαρακτήρα και εμφανίστηκε η κοινοτική προπαγάνδα που μόνο ενοποίηση λαών δεν σήμαινε αλλά τελικά, την ενοποίηση των αγορών. Και η εθνική οικονομία κατέρρευσε και μετονομάστηκε, δίχως να αντικατασταθεί με μία κοινοτική κοινωνικοοικονομική πολιτική.

Η τότε ελληνική πολιτική ελίτ  με βεβιασμένο τρόπο έδωσε την συγκατάθεση της σε ένα θέμα κρίσιμο για την ελληνική οικονομία και για την επιβίωση της χώρας χωρίς φυσικά να τηρηθούν τα προσχήματα ενός διαλόγου αλλά με συνθήκες τέτοιες και περιορισμούς δίχως αμφισβήτηση και αντίδραση για την συνθήκη,  περιορίστηκαν απλά με επιφυλάξεις κατά της διαδικασίας.

Οι εκσυγχρονιστές “αριστεροί” και “δεξιοί” δεν βρήκαν τίποτα μεμπτό επί της τότε διαδικασίας;

Πρέπει δηλαδή ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά να αρμενίζουμε;….

Και ακολουθήσαμε την τακτική της Ιρλανδίας, μιας κι αυτοί τα ίδια κάνανε ας τα κάνουμε κι εμείς.

Και στην σημερινή εποχή ζούμε τον “ουτοπικό” σχεδιασμό του Μάαστριχτ με τις εντελώς ασύμβατες τέσσερις ελευθερίες του θεμελιακού νόμου της Ε.Ε. που θεσπίστηκε από τη συνθήκη. Και μιας και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι οι γκροτέσκοι πίνακες του Seth Alverson συμπεραίνουμε ότι η αποστολή μιας ριζοσπαστικής αριστεράς είναι η αντισυστημική αριστερά και όχι το δίλημμα “ουτοπική” ή νεοφιλελεύθερη συνθήκη και στην υποταγή μιας διεθνοποιημένης αγοράς που εκφράζεται από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν τελικά δεν υιοθετηθεί από τους λαούς η διαδικασία μιας αυτοδύναμης και ανατρεπτικής ανάπτυξης  παραμερίζοντας τις ντόπιες ελίτ που έχουν ενσωματώσει τις χώρες τους στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, η γνωστή πλέον νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση θα υπάρχει και στο μέλλον. Με τις έντονες συγκρούσεις της κοινής νομισματικής πολιτικής των κρατών-μελών και τη μαζική κατανάλωση και την εφαρμογή σε ένα νέο για τα δεδομένα τύπο,  που στηρίζεται στα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα, του Βορρά και του Νότου της Ευρώπης μας καταδικάζουν σε μισθούς και συντάξεις επιβίωσης και σε στοιχειώδεις κοινωνικές υπηρεσίες. 

Και παγκόσμιος νομισματικός πόλεμος που υπάρχει θα επιφέρει το νέο παγκόσμιο μοντέλο ανάπτυξης των ελίτ χωρών εξασφαλίζοντας τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα για κάθε χώρα παίζοντας ένα παιχνίδι όπου το κέρδος της μίας θα είναι η ζημιά μιας άλλης.

Είναι η σύγχρονη παγκόσμια οικονομική τραγωδία…

*Γκροτέσκο: χονδροειδές, είναι η γελοιογραφική υπερβολή για να τονιστεί το κακό και το άσχημο.

 

Νούλα Χρυσοχοΐδου

BA of Accounting-BA of Finance

MsC in Banking

bankauthors.blogspot.com