Ποιήματα απο τον Γεώργιο Βελλιανίτη
Ο Βελλιανίτης Γεώργιος είναι συνταξιούχος. Κατάγεται από τους Παξούς και διαμένει στον Πειραιά.
Στα ποιήματά του παρατηρούμε ιδιαίτερο ύφος και ήθος. Γράφει κατά κύριο λόγο έμμετρη ποίηση την οποία θεωρεί καθαρά Ελληνική, πηγάζουσα από την εποχή του Ομήρου. Τα κείμενά του, πολλά από τα οποία έχουν βραβευθεί, καλύπτουν όλο το φάσμα της θεματολογίας, γραμμένα σε απλή κατανοητή σε όλους γλώσσα. Απευθύνουν μηνύματα προς τον απανταχού Ελληνισμό και την Κοινωνία, καυτηριάζοντας τα στραβά της καθημερινότητας, με διάχυτο χιούμορ.
ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ !
Είναι η ζωή μας ένα κρίμα.
Είν’ ένας αγώνας γιά το χρήμα.
Ψάχνομε να βρούμε την ψευτιά
να γεμίσει η άδεια μας καρδιά.
Δεν υπάρχει σήμερα Αξία.
Δεν υπάρχει πλέον η Ντροπή.
Αυτές έχουν πάθει ασφυξία
μέσ’ στην εποχή μας την αισχρή.
Σε κοιτάζουνε με ειρωνία
έτσι και μιλάς γιά Ηθική.
Παντού κυριαρχεί η καχυποψία.
Να ! Ποιά είν΄ η Ωραία Κοινωνία (!)
Αθήνα Φεβρουάριος 1973
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
ΜΟΥΡΛΑ ΓΚΡΕΚΑ
( ΑΕΡΑ, ΠΑΤΕΡΑ ! )
΄Ολοι είναι λαλημένοι.
Νοιώθουνε αδικημένοι.
Λένε, πως στην Οικουμένη,
κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.
Τρέχουνε παντού με χίλια.
Κόβουν κάθε μέρα μίλια,
να βοηθήσουν τη φαμίλια.
΄Εχουν χάσει τα καντήλια.
Βρίσκονται με κάθε βήμα,
σ’ ένα πιό μεγάλο κρίμα.
Ο καθένας πέφτει θύμα.
Κάποιοι λένε, πάμε πρίμα.
Περιμένουν στις ουρές.
Διαδηλώνουν. Συμφορές.
Δακρύζουν πολλές φορές.
Φύγαν κι οι μικρές χαρές.
Ψάχνουνε να βρούν τί φταίει,
μα κανένας δεν τους λέει.
΄Αλλονε βλέπεις να κλαίει.
΄Αλλος, σε πελάγη πλέει.
Ποιόνε να πιστέψεις τώρα.
Τί φταίει σ’ αυτή τη Χώρα.
Γιατί τρέχουνε με φόρα.
Πώς εκτύπησε η μπόρα.
Λειώνουνε σ΄ ένα καμίνι,
που πυκνούς καπνούς αφήνει.
΄Αν είν’ έτσι, τί θα γίνει.
Πότε θάρθει η γαλήνη ! ……
Πειραιάς Ιανουάριος 2002
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
EKTOΣ ΕΛΕΓΧΟΥ
.
Αναβρασμός! Μέσ’ στην ψυχή μας, μέσ’ στη ζωή μας.
Αμηχανία! Ποιά η επόμενη, η κίνησή μας.
Υπάρχει ένταση.΄Ως καί στο σπίτι μας. Γιά μίλησέ μου.
Ποιό είναι το σήμερα. Ποιό θάναι τ’ αύριο. Απάντησέ μου.
Τί βλέπεις γύρω σου. Παντού συντρίμια, όλο ναυάγια.
Λίγοι το βλέπουνε. ‘ Ολοι τα δέχονται, ωραία κι άγια.
Απατεώνες, σε κάθε βήμα σου, δίνουν καί παίρνουν.
Καταστροφή! Με το χαμόγελο, τη φρίκη σπέρνουν.
Ναρκωτικά! Αυτό το βάσανο, θάνατο φέρνει.
Ψυχές αφύλακτες. Σαν καλαμιά, ο αέρας δέρνει.
Τίποτα όρθιο! Δεν έχει μείνει πέτρα στην πέτρα.
Κανείς δεν έβλεπε, πώς χρειαζότανε, να πάρει μέτρα.
Μέτρα στο σπίτι του, στον εαυτό του, στην Κοινωνία.
‘Οπου χρειάζοταν, νάχε τον έλεγχο καί τα ηνία.
Παντού ληστεύουνε. Μέσ’ στη ζωή μας μπήκαν οι κλέφτες.
Θεό δεν έχουνε. Μικροί – μεγάλοι, γίνανε ψεύτες.
΄Ολοι μπερδεύτηκαν. Σα να συνέβαιναν, σ’ άλλον πλανήτη.
Ήταν θεόστραβοι. Ούτε που έβλεπαν πέρ’ απ’ τη μύτη.
Βλέπαν το πρόβλημα. Μικρό ή μεγάλο, στο άρπα – κόλλα.
Το γυροφέρνανε. Να λυθεί μόνο του. Φάγαμε φόλα.
Θέλανε πρόοδο. Κόπτονταν όλοι τους γιά επιτυχία.
Ζούσαν στον κόσμο τους. Κι έτσι μας φέρανε τη δυστυχία.
Τα ήθη χάθηκαν. Αυτός ο πλούτος, πέρ’ απ’ το χρήμα.
Είτε το θέλησαν, είτε αδιαφόρησαν, μεγάλο κρίμα.
Παντού ερείπια. Μπροστά σου πίσω σου, όπου γυρίσεις.
Αφού είναι σίγουρο. Πως ό,τι σπείρεις, θε να θερίσεις.
Πειραιάς Μάρτιος 1998
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ !!!
(ΔΙΚΑΙΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ)
Απ’ όλα βρίσκεις στον μπαξέ.
Πράους, σαβούρες και σουξέ.
Παριστάνουνε τους Θεούς.
Ζούνε σε άλλους ουρανούς.
Κρίνουν κατά φαντασία.
Αγνοούν κάθε θυσία
Που πληρώσανε στην «τύχη»,
Όσοι κάτι έχουν πετύχει.
Αυτός, ρε, δεν έχει ανάγκη.
Γκρέμισέ τον στο φαράγγι.
Να του κλείσουμε το σπίτι.
Να τον φάμε, τον αλήτη (!)
Ετούτος είναι ο καλός.
Εκείνος είναι ο κακός.
Δεν το θέλει το χωράφι.
΄Αμα τόχει, πάει στράφι.
Να του το κουτουπώσουμε.
Ναι. Να του το γραπώσουμε.
Αυτό βλέπουμε για δίκιο.
Κάνουμε κάτι αντρίκιο.
΄Ο,τι στραβό, ό,τι τρελό,
σου το σερβίρουν για καλό.
΄Εχουν δήθεν σωστή κρίση,
μα δημιουργούνε μίση.
Χειρότεροι από ληστές.
Παριστάνουν τους Δικαστές.
΄Εχουν γνώμη για τα πάντα,
μα το σπίτι τους στην πάντα.
Kάνουν και τους πατριώτες !
Σαν φιλότιμοι στρατιώτες.
Συκοφαντούνε, απατούν,
Πάνω σε πτώματα πατούν !
Δείχνουν τον άλλο κρεμασμένο.
Βγάζουνε παπά γκαστρωμένο.
Χωρίς να έχουνε στοιχεία,
Σε θάβουνε μ’ επιτυχία.
Θέλουνε και προτίμηση !
Δε βρίσκουνε εκτίμηση.
Δεν τους λένε καλημέρα.
΄Ολοι τους κάνουνε πέρα.
Πειραιάς Ιανουάριος 2002
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
Ο ΠΟΛΙΤΗΣ Χ
(ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ)
Ο πολίτης ίξ (Χ)
Ένα κράμα «φίξ».
΄Ένα πράμμα άστατο.
Σκέτο υποκατάστατο.
΄Εχει πέσει νύξ.
Κόπηκε ο βήξ.
«Ζόμπι» εργατάρες.
Σκάρτοι πατεράδες.
Θέμα Εθνικό.
Δημογραφικό.
Πρόβλημα καυτό.
Στην άκρη κι αυτό !
Πρώτα ο Πολίτης !
Σα να λέμε Αλήτης.
Καφέ «Η Ελλάς».
΄Η κλαίς, ή γελάς.
Απ’ την προκοπή,
Πήρε αποκοπή.
Ζεί χωρίς δουλειά.
Τραβά τα μαλλιά.
Και οι μορφωμένοι ;
Αποσβολωμένοι.
Τρέχουν να προλάβουν.
Τι να καταλάβουν !
΄Ο,τι ισχύει τώρα,
τούτη δώ την ώρα,
αύριο έχει φύγει.
Τους πιάνουνε ρίγη.
Φώς, πού να φανεί.
Δε χωρά Φωνή.
Ετυμηγορία,
Η αδιαφορία.
΄Ολοι αδιαφορούν.
Ούτε που ακούν.
Το ποτάμι τρέχει.
Γι αυτούς, πέρα βρέχει.
΄Ερχετ’ άλλη νύξ.
Φούντωσ’ άλλος βήξ.
Των Καιρών Σημεία,
χωρίς νάχεις μία.
Ο καιρός της βίας.
Νέος Καζαμίας.
Τα είχαμε χύμα,
Αλλάζουμε βήμα.
Μία Κοινωνία
που δεν έχει μία,
όπως θέλεις σύρεται.
Τηλεκατευθύνεται.
Ψέμματα μιλάνε.
Το νού πιπιλάνε.
Ψάχνουν για δολώματα.
Γειά σας δικαιώματα (!)
Τους ρυθμούς βαράνε.
Αριθμούς μετράνε.
΄Αβουλα τα όντα.
Σκέτα προϊόντα.
Φτιάχνουνε ρεμάλια.
Βλέπεις μαύρα χάλια.
Πρόοδος σου λέει.
Η Ελλάδα κλαίει.
Η ιδιοκτησία,
Με κάθε θυσία
Θα κυνηγηθεί,
Μέχρι να χαθεί.
Οι μικροί θα σβήσουν.
Δε θα τους αφήσουν.
Πέφτει ο χειμώνας.
Ωραίος αιώνας !
Ελλάς : Κινδυνεύεις.
Μα, δεν το χωνεύεις.
Τελικά το ψέμμα,
Θα σου πιεί το αίμα ! ……….
Πειραιάς Οκτώβριος 2001
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
ΗΓΕΤΗΣ — ΜΑΧΗΤΗΣ
ΜΕ ΤΗ ΣΚΥΤΑΛΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ Ε΄.
Ο ΙΕΡΑΡΧΗΣ !
( 2.000 ΑΙΤΙΕΣ …… ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ !)
Νάτος ο Ιεράρχης !
Μιλάει σαν Εθνάρχης,
γιατ’ είναι Ποιμενάρχης.
Σού λέει ότι υπάρχεις.
Δεν θα αδιαφορήσει,
μονάχο να σ’ αφήσει
μέσα ατην άγρια φύση,
στης μπόρας το μεθύσι.
Το νού του πάντα έχει.
Το κάθε τι προσέχει
και όποτε συντρέχει,
ευθύς αμέσως τρέχει.
Μορφές όταν γεννιούνται,
οι άλλοι τις θυμούνται.
Στους τύπους δεν θ’ αρκούνται.
Τα έργα θα μιμούνται.
Πειραιάς Δεκέμβριος 1999
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
ΕΛΛΗΝΕΣ, ΜΗ ! …
Έλληνες, επιμένετε.
Απαθείς να μη μένετε.
Δε δίνονται τα αγαθά
με υποσχέσεις και με «θα».
Να βλέπετε πολύ πιο πέρα.
Μη λέτε λόγια του αέρα.
Γιατί θα έρθει κάποια μέρα,
που θα χαθούμ’ από τη Σφαίρα.
Πικρή είναι πάντως η αλήθεια.
Δε ζεί κανείς με παραμύθια.
Αφήστε την κακή συνήθεια
πρίν πέσει μόνιμη κατήφεια.
Αντισταθείτε Έλληνες
στις ύπουλες προκλήσεις.
Μην πολεμάτε ιδανικά.
Αυτό, δεν είναι λύσις ! ……
Πειραιάς Μάϊος 2000
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΟΥ «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ» Δ.Ε.Ε.Λ. 5-2-99.
(TA KΑΣΤΡΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ)
3. ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ
Έλληνες, βλέπετε μπροστά.
Μη σας πτοούν τα πάθη.
Δείτε ! Δεν έχουμε καιρό
να κάνουμ’ άλλα λάθη.
Μαζέψτε τα συντρίμια μας.
Αυτό είναι το χρυσάφι.
Μην κάνετε τον αρχηγό.
Πάει η Ελλάδα στράφι.
Τ’ ατομικά συμφέροντα
σκοτώνουν τα παιδιά μας.
Tους ετοιμάζουνε σκλαβιά,
τα χέρια τα δικά μας.
Ξυπνήστε πλέον ΄Ελληνες
την τελευταία ώρα.
Αφήστε την πιά να σταθεί
την έρμη ετούτη Χώρα!
Aθήνα Οκτώβριος 1998
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
Γ΄. ΕΠΑΙΝΟΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
ΠΟΙΗΣΗΣ (Χ.Ο.Ν.) 14-5-2000
2. Η ΓΛΩΣΣΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΚΑΛΟΘΕΛΗΤΕΣ….. ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ)
Η Γλώσσα η Ελληνική
ακούγεται σαν μουσική.
Πλούσια, όσο εκφραστική
με μέτρο και με ρυθμική.
Είναι η Επικοινωνία
σε μια δεμένη Κοινωνία
πούχει κρατήσει τα ηνία
πέρα ‘πό την κοσμογονία.
Αυτή η Γλώσσα είναι τώρα
μια γερή βάση για τη Χώρα,
σαν έρχεται μεγάλη μπόρα
σε μία άθλια κατηφόρα.
Δέχεται κτύπους μανιακούς
από εχθρούς ιστορικούς.
΄Υστερα ‘ πό καιρό ακούς
και βλέπεις όλους τους κακούς.
Λένε, δεν είναι πιά ωραία,
ούτε ν΄ ακούγονται τα’ Αρχαία!
Σερβίρουνε λόγια πηχαία !
΄Ετσι η φθορά, είναι μοιραία.
Ακούστηκε από καιρό,
σ’ ένα μακάβριο χορό.
Αυτή είναι Κόσμημα γερό !
Κτύπημα θέλει. Φοβερό !
Οι ξύπνιοι με Γραμματική,
νέα, ανατριχιαστική,
χωρίς να έχουν λογική
πρωτοτυπούν εδώ κι εκεί.
Είναι στοιχείο. Τούτο ενώνει
μια Κοινωνία. Είναι η μόνη,
με ηθικό που δυναμώνει
μέσα από σφυρί κι αμόνι.
΄Αν χάσουμε τα Ιερά
Κοσμήματά μας τα γερά,
θα μείνουμε χωρίς φτερά.
Σαν κούτσουρα για την πυρά.
Αυτό ζητάνε οι καλοί.
Μας αγαπούν πάρα πολύ.
Ξέρουν να παίζουν το βιολί.
Μας στρώνουν άσχημο χαλί.
Πειραιάς Φεβρουάριος 2000
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
Bλέπε και στο ίντερνετ άρθρο Γεωργίου Μπαμπινιώτη Καθηγητού Γλωσσολογίας, Πρυτάνεως Πανεπιστημίου Αθηνών, με τίτλο«Η Πρόκληση της Πολυγλωσσίας» και του Αντώνη ΛιάκουΚαθηγητού Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών με τίτλο «Πόσο κινδυνεύει το Αλφάβητό μας;»
ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΘΕΟ
Θεέ και Κύριε.
΄Επειτα ‘πό τη Σύγχρονη Προσευχή,
αναγκάζομαι να Σου στείλω αυτό το γράμμα
γιατί πλέον στις μέρες μας παράγινε το πράμμα.
Ακούγονται Πολλά.
Όλα του κόσμου τα καλά.
Ακούγεται πώς κλέβουνε παγκάρια.
Ρημάξανε τις εκκλησιές.
΄Εχουμε πήξει στις κλεψιές.
Κόπτονται οι καλοί να βοηθήσουν τους φτωχούς.
΄Ετσι φαίνονται όλοι τους τίμια παλληκάρια.
Οι εκλεκτοί μας Κύριε, βουλιάξανε το κράτος.
Κόπτονται για τον πολίτη.
Τον κατάντησαν αλήτη,
και του κλείσανε το σπίτι.
Τώρα ο λαός Σου Κύριε καθημερνά πεινάει.
Τον κυνηγούν με βούρδουλα. Δεν ξέρει που να πάει.
Δεν φταίω εγώ Κύριε. Τα λέν’ τηλεοράσεις.
Δεν ξέρεις πώς να πορευθείς. ΄Αν τα δείς θα τα χάσεις.
Μας πήρανε τον σίτον τον οίνον και το έλαιον
Τώρα θέλουν να πάρουν τα ορυκτά καί το πετρέλαιον.
Κύριε δεν ξέρω αν θέλεις να βοηθήσεις.
Μπορεί να θέλεις να μας αφανίσεις.
Αλλά αφήνεις τα λαμόγια ν’ αλωνίζουνε
και τους αλητήριους τα φρύδια να μας πρήζουνε.
Κανείς δεν ξέρει τίποτε για το φόνο
Ούτε είδε το δολοφόνο.
Την ντουφεκιά άκουσε μόνο.
Από τότε που ενδιαφέρονται για τη Χώρα,
μας βρίσκει κάθε μέρα νέα μπόρα.
Συνέχεια φωνάζουνε «Προχώρα»,
Τρέξτε για να τη σώσουμε τούτην εδώ τη Χώρα.
Την τέλειωσαν. Δεν άφησαν ούτ’ ένα πετραδάκι.
Όλα τα ξεπουλήσανε μόνοι τους το βραδάκι.
Να μην παίρνει άλλος κανείς χαμπάρι
και έπειτα να έρχεται ο διάολος να μας πάρει.
Γεώργιος Βελλιανίτης
ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ
( Ι ε ρ α ρ χ ι κ ώ ς )
Κύριε Ημών Ιησού Χριστέ !
ΘΕΜΑ: Αναφορά Παραπόνων. Ευχαριστίες. Ερωτήματα.
ΣΧΕΤΙΚΑ:α. Σύγχρονη Προσευχή μου, από την εποχή των «Εκσυγχρονιστών». . β. Γράμμα μου στο Θεό, από την εποχή των «Σωτήρων».
Αναφέρω επακριβέστατα το ακόλουθο πραγματικό περιστατικό:
1. Ωδηγούσα το αυτοκίνητό μου σε περιφερειακό, πλήν όμως κεντρικό μονόδρομο. Εισήλθα δεξιά πάλι σε μονόδρομο όπου επιτρεπόταν, ακολουθώντας τα σήματα της Τροχαίας. Εισερχόμενος βλέπω μπροστά μου κοντά στη στροφή ένα αυτοκίνητο στραμμένο προς το μέρος μου αντικακονικά χωρίς να το περιμένω. Εάν δεν ωδηγούσα προσεκτικά με την έλλειψη ορατότητος πριν τη στροφή, θα έπεφτα πάνω του. Παρά ταύτα ευρισκόμενος σε ετοιμότητα, πλακώθηκα στα φρένα. ΄Ορθιος δίπλα στη θέση του οδηγού βρισκόταν ένας «Πάτερ» (πατήρ). Κοκκάλωσα, περιμένοντας να ιδώ τι θα κάνει. Πρόσεξα όμως ότι αγρόν ηγόρασεν. Περίμενε. Ρώτησα Τι θα γίνει. Απάντησε δείχνοντας με το χέρι: Κάνε πίσω όπως ήρθες, να περάσω. Απάντησα, Δεν άκουσα. Επανέλαβε. Κάνε πίσω για να περάσω. Δηλαδή ήθελε να κάνω ανάποδα σε μονόδρομους για να περάσει αντικανονικά, ώστε να αποφύγει τον γύρο του τετραγώνου, ως ώφειλε. Ρωτώ λιγάκι φτιαγμένος πιά. Τι λες μωρέ. Να κάνω ανάποδα στο αντίθετο ρεύμα πάνω στη στροφή για να με σκοτώσουν; Βλακωδώς συνέχισε απτόητος: Δε σε σκοτώνει κανείς. ‘ Όμως, Κύριε, στη θέση που βρισκόμουν κοντά στη στροφή, κινδύνευα. ΄Επρεπε να τελειώνω ταχέως. Εάν ερχόταν κανένα καλόπαιδο πατημένο ως συνήθως γίνεται, θα μου την μπουμπούνιζε. Ο «Πάτερ» θα έφευγε, εμένα ίσως να με πλήρωνε το καλόπαιδο, όμως θα μου έκανε το αμάξι λαμπόγυαλα. Θα περίμενα ενάμισυ μήνα περίπου μέχρι να ξεμπερδέψω αν δεν φτάναμε στα δικαστήρια. Εξακολούθησε μάλιστα: Κάνε πίσω !. ΄Ω λά λά !!! Μη δυνάμενος να κάνω αλλιώς έχοντας υπόψη ότι εκεί κινδύνευα, δεν χωρούσαν χωρατά, το θέμα ήταν κατεπείγον η δε ψυχολογία της στιγμής περίεργη, αναγκάσθηκα να φωνάξω αγριεμένος μια κι έξω μήπως γλυτώσω: «Κάνε πίσω ρε (( βλάκα)) άντε ((στο καλό)) από δώ που θα μας μάθεις και γράμματα. Κουνήσου γρήγορα ανόητε μην μου τη μπουμπουνίσει κανείς». Τότε ο Πάτερ (πατήρ) φάνηκε ότι συνήλθε από το βλακώδη λήθαρχο, μπήκε στο αμάξι, εισήλθε στο ιδιόκτητο πάρκινγκ απελευθερώνοντας το δρόμο, οπότε επί τέλους συνέχισα την πορεία μου. Σημειωθήτω Χριστέ μου ότι φαινόταν στην ηλικία μου, άνω των εξήντα. Πρώτη φορά είδα παπά Τροχονόμο. Δεν περίμενα όμως να επιμένει να παρανομήσω !!! Ταύτα συνέβησαν εις την Αττικήν Χώραν, ώραν απογευματινήν.
2. Κατόπιν των ανωτέρω, Ευχαριστώ θερμά για τη βοήθειά Σου διότι γλύτωσα κάτι χειρότερο. Υποβάλλω Παράκληση, όπως βοηθήσεις να μην πέσω ξανά πάνω σε παπά Τροχονόμο, διότι θα ξεχάσω και αυτά που ξέρω. Επίσης Παρακαλώ, Φώτισε τον κάθε «Πάτερ» να μην έχει μεγάλη Έπαρση, όπως δυστυχώς συνήθως συμβαίνει!..Μήπως και οι «Πατέρες» χρειάζονται στις μέρες μας Κατηχη-τικό (Σεμινάριο) Γενικής Παιδείας;;; ΄ Η ας πούμε Μεταπτυχιακό;;;;;Ευχαριστώ !…
Πειραιάς, Μάρτιος 2013
Ο μετ’ ευλαβείας Αναφερόμενος
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
ΒΡΑΒΕΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “ΚΕΛΑΙΝΩ”
ΔΙΑΚΡΙΘΕΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΤΟΥ.
((( ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ )))
ΕΛΕΟΣ, ΚΥΡΙΕ !
Σώσον Κύριε τον λαόν Σου,
από τους ευπρεπισμένους.
Που τον βλέπουν σαν μηρμύγκι
καί του βγάνουνε το ξύγκι.
Σώσε μας από τούς κλέφτες,
τους ρουφιάνους καί τους ψεύτες.
Βόηθαε κι αυτούς που κρίνουν
καί το Δίκαιό Σου δίνουν.
Πήξαμε απ΄ τις ληστείες.
΄Αλλοι λένε, είν’ αστείες !
Λένε, δεν είδαμε άλλα.
΄Ολα είναι μέλι – γάλα !
Κύριε, τί να πιστέψω
που κοντεύω να σαλέψω ;
Προστάτεψέ μας Κύριε
απ’ τους απατεώνας.
Να Σε δοξάζουμε θερμά,
σε όλους τους αιώνας………Αμήν !…
Χρόνια Πολλά.
Πειραιάς Δεκέμβριος 2002
Γεώργιος Βελλιανίτης
Εθνικά Υπερήφανος,
Για μια Ελλάδα Νέα,
Με Πολλά Κλοπιμαία!….
ΦΤΩΧΕΙΑ
Βλέπεις ματάκια απορημένα.
Ματάκια αθώα, φοβισμένα,
Ο πόνος των μικρών παιδιών.
Λύπη στα μάτια της μητέρας.
Απελπισμένος ο πατέρας.
Μαύρα σημεία των καιρών.
Παππούς, Γιαγιά, μέσα στο δάκρυ.
Στέκουν θλιμμένοι σε μιαν άκρη.
Θρηνούν προσπάθειες ετών.
Βλέπεις τους άστεγους στο δρόμο.
Στα μάτια τους διακρίνεις τρόμο.
Ποιά η κατάληξη κι αυτών.
Καταγράφονται αυτοκτονίες.
Οργιάζουν οι συντεχνίες,
απατεώνων και κλεπτών.
Η Πρόνοια έχει εκλείψει.
Κάθε ευθύνη έχει λείψει.
Πειράματα των ισχυρών.
Ποιοί όμως έχουν την ευθύνη;
Η Κοινωνία έχει γίνει
Σύνολο ζωντανών νεκρών.
Δεν θα αργήσει όμως η μέρα.
Θα κάνομε τον τρόμο πέρα,
λυτρώνοντας τον τόπο αυτόν.
Πειραιάς, Μάρτιος 2013
Γεώργιος Βελλιανίτης
ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ !
Εμφανίσθηκαν Μεσίες
που επέβαλαν θυσίες
κάνοντας ανοησίες !
Αραδιάσανε ψέμματα.
Δημιούργησαν θέματα
κι έγιναν αναθέματα.
Αλλού ήταν η ουσία.
Να δοθεί περιουσία,
χωρίς καμμιά προστασία.
Πληρώνει ο δύστυχος λαός.
Θέλει να μάθει τί και πώς.
Οργίστηκε και ο Θεός !
Μιλούν όλοι για θηρία
που με πολλή μοχθηρία
μαύρισαν την Ιστορία !
Βρέθηκαν σε ομηρία.
Περιμένουν σωτηρία.
Επιθυμούν τιμωρία.
Γι αυτούς έχει σημασία
η δίκη κάθε Μεσία,
γιά ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ !!!
Πειραιάς, Μάρτιος 2013
Γεώργιος Βελλιανίτης
ΔΙΩΞΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑ !!
΄Ελληνες !! Το Ψέμμα
σας ήπιε το αίμα !
Βάλτε πιά μυαλό
να δείτε καλό.
Τις ύπουλες σχέσεις
και τις υποσχέσεις,
πληρώνετε τώρα.
΄Εφθασε η ΄Ωρα !
Εσείς πάντα φταίτε !
Θα φτιαχτείτε λέτε.
Μα φάγατε φόλα.
Τα χάσατε όλα.
Δεν κάνετε πάσσο.
Μείνατε στον ΄Ασσο,
χωρίς μια πεντάρα.
ΔΙΩΞΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑ !!
Πειραιάς, Φεβρουάριος 2013
Γεώργιος Βελλιανίτης
ΙΔΟΥ Η ΑΠΟΡΙΑ !!!
΄Ολοι οι Απατεώνες,
οι Προδότες, τα Θηρία,
Έγραψαν Ιστορία !
Οι Ανίκανοι, οι Κλέφτες,
διέλυσαν την Κοινωνία.
΄Εγραψαν Ιστορία !
Οι Υποκριτές, Μεγάλοι,
μας φορτώσαν μαύρο χάλι.
Έγραψαν Ιστορία !
Και οι Θεματοφύλακες ;
Κι αυτοί συμφορά μεγάλη.
΄Εγραψαν Ιστορία !
Φωνή Λαού, Οργή Θεού !
Μα όταν αυτό συμβαίνει,
έρχεται Τιμωρία !
Θεέ, απαθείς τους βλέπεις.
Πού είναι η Θεία Δίκη;
ΙΔΟΥ Η ΑΠΟΡΙΑ !…..
(Xρήση δύο μέτρων στο ίδιο Ποίημα,
σκόπιμη. Προσδίδει ρυθμό).
Πειραιάς, Φεβρουάριος 2013
Γεώργιος Βελλιανίτης.
ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Πόλεμος είναι. ΄Ανισος.
Μπλεχτήκατε άθελά σας.
Μπροστά βρέθηκε άβυσσος.
Βαρειά ήταν τα δεσμά σας.
Αδέρφια μας, Τιμή σε Σας.
Επήρατε το δρόμο,
γιατί κάποιος Αλή Πασάς
σας έσπειρε τον τρόμο.
Επέσατε μαχόμενοι.
Θύματα απατεώνων.
Θα είστε πάντα Επώνυμοι
διά μέσου των αιώνων.
Πειραιάς, Φεβρουάριος 2013
Γεώργιος Βελλιανίτης
ΜΠΑΡΟΥΦΕΣ
Μα τι ακούμε! Στην ευχή!
Τί μπαρούφες πασάρουν.
Πάντα. Σε κάθε εποχή,
θέλουν να μας τουμπάρουν.
Σ’ οποιαδήποτε ηλικία
μας φουσκώνουνε με λόγια.
Σερβίρουν κάθε βλακεία
για ανώγεια και κατώγεια.
Χρησιμοποιούνε φράσεις
που ο κόσμος τις μιλάει.
Αν προσέξεις θα τα χάσεις.
Η διάθεσή σου χαλάει.
Παιδιόθεν μας διδάσκουν
για λαγούς με πετραχείλια.
Φάσκουνε και αντιφάσκουν.
Θέλεις να τρέξεις με χίλια.
΄Ομως για να προχωρήσεις
πρέπει να τους υποφέρεις.
΄Αν τύχει κι αντιμιλήσεις,
κάτι δεν θα καταφέρεις.
Πηγαίνεις με τα νερά τους.
Μόνον έτσι θα γλυτώσεις.
Αυτοί έχουν το χαβά τους.
΄Απειρες οι περιπτώσεις.
Στη ζωή και στη δουλειά σου
ανθούν οι λιμοκοντόροι,
Σου πρήζουνε τά αυτιά σου.
Καμαρώνουν σαν κοκόροι.
Υπάρχουν κι οι παπαγάλοι.
Πληρώνονται να μιλάνε.
Από πίσω βρίσκοντ’ άλλοι.
Τα τσεπώνουν και γελάνε.
Βομβαρδίζει τον κοσμάκη
η τί βί στον καναπέ του.
Τον ποτίζουνε φαρμάκι
κι αυτός πίνει το φραπέ του.
Κουτόχορτο μας ταϊζουν.
Να περάσει το δικό τους.
Με κάθε τρόπο μας βρίζουν.
Δεν έχουνε το Θεό τους.
Πειραιάς, Φεβρουάριος 2013
Γεώργιος Βελλιανίτης
ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ !
Ο τύπος με το κινητό,
είναι σαλταρισμένος.
Μιλάει έντονα σ’ αυτό.
Τελείως λαλημένος.
Χειρονομεί συνέχεια.
Κάνει πολλές γκριμάτσες.
Τον τρέλανε η ανέχεια.
Αλλάζει χίλιες φάτσες.
Αν τονε βλέπεις καί ακούς
την ώρα που μιλάει,
τα μάτια μοιάζουν με φακούς.
Επάνω κάτω πάει.
Δεν έχει δουλειά και πόρους.
Oύτε πιά ψωμί να φάει.
Πως θα πληρώσει τους φόρους.
Ο νούς του στο κακό πάει.
Τον επνίξανε τα χρέη.
Δεν ξέρει πώς να τα βγάλει.
Θα αυτοκτονήσει λέει,
μ’ απελπισία μεγάλη.
Τι να του πείς του ανθρώπου.
Λέει με την καραμπίνα
θα σκοτωθεί επί τόπου
στο Σύνταγμα. Στην Αθήνα.
Αυτοκτονούν πλέον πολλοί
σ’ ολόκληρη τη Χώρα.
Αμετακίνητ’ οι καλοί.
Δεν βλέπουνε τη μπόρα.
Μιλούν. Θα πάν όλα καλά
αν κάνουμε ό,τι λένε.
Μα υπάρχουν σπίτια πολλά.
Μετρούν νεκρούς και κλαίνε.
Είναι ΄Ολεθρος μεγάλος.
Νεκρώνει η Κοινωνία.
Σαν αυτόν δεν έγιν’ άλλος.
ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ !!!!
Γεώργιος Βελλιανίτης
ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ
Κινούμεθα. Ενεργούμε.
Κτίζουμε. Προχωρούμε.
Μ’ αυτόν τον τρόπο πάντα
Εμείς δημιουργούμε.
Ας κυνηγιόμαστε.
Δοκιμαζόματε.
Μα σαν τον Φοίνικα
ξαναγεννιόμαστε.
Του ΄Ελληνα το Πνεύμα
κόντρα σε κάθε ρεύμα,
στέκεται καί νικάει.
Και ας ψυχομαχάει.
΄Ελληνες ! Προσπαθείτε !!
Θάρθει η στιγμή να δείτε,
΄Ορθια την Ψυχή σας,
να στέκεται στη Γή σας.
΄Ερχεται Τιμωρία
σε κείνα τα Θηρία
που πρόδωσαν τη Χώρα
σε μια Δύσκολη ΄Ωρα.
Γεώργιος Βελλιανίτης
EΛΛΗΝΕΣ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ!
΄Ελληνες! Σηκωθείτε!
Μπροστά σας προχωρείτε.
Πάντα να γρηγορείτε,
γιά φίλους καί εχθρούς.
Γοργά δημιουργείτε.
Γερά αντισταθείτε
καί γρήγορα θα δείτε
εάν σας αγαπούν.
Το Πνεύμα σας Σας στέλνει
σ’ όλη την Οικουμένη.
Εκείνο πάντα μένει.
Γι αυτό, όλοι μιλούν.
Δίνετε εξετάσεις,
στα πλάτη της Θαλάσσης.
Στα πέρατα της Πλάσης,
Εσάς, εκεί θα βρούν.
Παράδοση φυλάτε.
Τον κόσμο ν’ αγαπάτε,
την Πίστη μην πετάτε.
Αυτό, θέλουν να δούν!….
Γεώργιος Βελλιανίτης
ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!
Γειά σας ΄Ελληνες λεβέντες!
Με τις έξυπνες κουβέντες.
Κάνετε τους πονηρούς
μέσ΄στους άσχημους καιρούς.
Τρέχετε να προλάβετε.
Μα όταν καταλάβετε
ότι σας βάζουν στο χορό,
θα είστε έξω από δώ.
Παίζετε βιολί γιά άλλους.
Γιά μικρούς καί γιά μεγάλους.
Κόπτεσθε, πολύ μιλάτε,
μα δε βλέπετε πού πάτε.
Συνέλθετε πριν είν΄αργά.
Αλλάξτε ταμπουρά γοργά.
Κάντ΄επί τέλους μιάν αρχή,
να σκέπτεσθε με προσοχή.
Μην περπατάτε στον αέρα.
Γυρίζει γρήγορα η Σφαίρα.
Σε μία δύσκολη στροφή,
θα έρθει η καταστρφή!….
Γεώργιος Βελλιανίτης
ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ
Ο κατάλληλός άνθρωπος
στην κατάλληλη θέση.
΄Οτι μπορούνε κάνουνε
να φύγει από τη μέση.
Σήμερα τρέχα γύρευε.
΄Αντε να βρείς την άκρη.
Πολλοί είν’ αυτοί που μένουνε
με πίκρα καί με δάκρυ.
Οι κρατούντες μακάριοι
αβέρτα λύνουν δένουν.
΄Οσοι σ’ αυτά είν’ αρχάριοι,
εκτός νυμφώνος μένουν.
Να πάμε γρήγορα μπροστά,
παιδιά, να ετοιμαστούμε.
Μέ χίλια τρέχετε εσείς,
εμείς να δοξαστούμε.
Οι άχρηστοι βολεύονται.
Ο καθένας τα χάνει.
Στο τέλος όλα φαίνονται
πως είναι μία πλάνη.
Δεν τελειώνει όμως εδώ
αυτή η ατυχία.
Οι εξυπνάδες οδηγούν
ίσια στη δυστυχία!…..
Γεώργιος Βελλιανίτης
ΘΕΜΑ ΑΓΩΓΗΣ
Το να σοβαρολογείς
το να είσαι συνεπής
να μην είσ’ επιρρεπής.
΄Αν θα είσαι διαυγής
όποτε σε προκαλούν
όταν σε υποκινούν.
΄Αν θα είσαι αρραγής
στον ψυχρό εκβιασμό
στης Ψυχής το βιασμό,
Πώς σκέπτεσαι πώς ενεργείς
όταν μιά πρόγνωση δε βρείς.
Σαν σε απόγνωση βρεθείς,
΄Ε… Είναι Θέμα Αγωγής !….
Γεώργιος Βελλιανίτης
ΔΙΑΛΥΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Μιά Χώρα ακόμα βρίσκεται
από πολλούς αιώνες
σε τούτο το στερέωμα
μ’ ιστορικούς αγώνες.
Διατάζουν δόλιοι εχθροί,
ψεύτικοι φίλοι, μοχθηροί:
Τη Χώρα αυτή διαλύσατε!
Την ύπαρξή της σβήσατε.
Τα παιδιά της αφανίστε.
΄Ο,τι έχουνε γκρεμίστε.
Πριν να μας πάρουν είδηση
σβήστε κάθε αντίρρηση.
Προδότες, βρίσκουμ’ αρκετούς.
Λιμοκοντόρους. Νηστικούς.
Χωρίς μυαλό. Λιγούρηδες.
Σημερινοί γκιαούρηδες!
Λόγος, Ψυχή καί Λεβεντιά,
υπάρχουν μόνο στα χαρτιά.
Τσακίστε τους το Ηθικό,
να μην τους σώζει γιατρικό.
Μπορεί να είναι γυφταριό,
μα κάπου υπάρχει ένα θεριό.
Είν’ οι αγνοί, οι ηθικοί.
Οι τίμιοι. Οι σκεφτικοί.
Μην αργείτε. Καιγόμαστε.
Τρέξτε γιατί χανόμαστε.
Βρείτε καί λιώστε το θεριό,
σε κάθε πόλη καί χωριό.
Δεν θέλουμε ιδανικά.
Σκλαβώνουμε με δανεικά.
Στόχο έχουμε την Ψυχή
από κάθε Χώρα φτωχή.
Θερίστε με τη διαφθορά.
Εξαθλιώστε με φθορά.
Δούρειο ΄Ιππο δώστε τους
καί ύστερα, σκοτώστε τους !…..
Γεώργιος Βελλιανίτης
